Sjaak Bral zit al 20 jaar in het vak. De beroepshagenees en cabaretier heeft al veel ervaring met oudejaarsconferences, maar ik had er nog nooit één van hem gezien. Daar kwam afgelopen zaterdag verandering in. Aangezien ik 10 jaar in Den Haag heb gewoond kan ik de Haagse humor wel waarderen, dus ik verwachtte er veel van.
Het thema van Bral’s voorstelling is een therapie bestaande uit drie stappen, die hij voorschrijft aan de zaal omdat naar zijn mening 2016 de mensen verward heeft gemaakt. Binnen deze rode draad produceert hij anekdotes doorspekt met Haagse humor (een Surinaamse Eethoek krijgt een nieuwe betekenis) en beschouwende liedjes.
Het begin was veelbelovend, met een hoge grapdichtheid en een aantal mooie vondsten. Zo beschreef hij het krijgen van kinderen worden als het einde van je leven. In Nederland wordt je dan ‘ouder’, maar in Engeland heet je zelfs ‘mummy’, en ‘dad’ (spreek uit als ‘dead’).
Helaas werd het na de pauze, die volstrekt overbodig was, een stuk minder. Een typetje dat verkeersteller was bracht hij nog leuk, al zat er weinig actualiteit in. Daarna werd het minder samenhangend en makkelijker. Wat makkelijke grappen over het koningshuis en BN’ers. Hij leek zijn tekst kwijt bij het slotlied. Het applaus van de uitverkochte zaal was daarom matig.
Het maken van een oudejaarsconference is moeilijk, en ik vind het knap dat Sjaak Bral het al zo lang doet en op zo’n hoog niveau. Maar het is te hopen dat hij de zwakke momenten uit de voorstelling nog kan verbeteren voordat het oudejaarsavond is, want anders is het zonder twijfel zijn minst goede bijdrage tot nu toe. En dan wordt het: vaarwel Sjaak.
Sjaak Bral
Voorstelling: Vaarwel 2016
Schouwburg: Veste Theater, Delft
Cijfer: 6.5/10